Að ferðast...

þar sem ég ferðast mikið með strætó þá fer einkennilega langur tími í að velta fyrir sér hinum ýmsu hlutum og málefnum. maður fer að velta fyrir sér réttmæti stríðsins í Írak og hvort farið hafi verið inn af réttum ástæðum, en svo sé ég hund og hugsa:"Hmm, hvernig ætli það sé að vera dýr?" og "Ætli eigandi þessa hunds sé heit einstæði móðir sem býr í Garðabæ?".
þegar maður ferðast mikið með strætó eins og ég geri þá reikar hugurinn töluvert. einnig fara önnur líffæri að gera vart við sig. ekkert er verra en að vera í strætó og þurfa að kúka...jahh nema kannski að missa útlim...eða fá heilahimnubólgu eða...jahh það er kannski margt verra...en það er nú ansi slæmt að þurfa að kúka þegar maður er í strætó. en einu komst ég þó að þegar ég var á leið heim úr skólanum eitt skiptið og sat í þessum gula langferðabíl. maður á að forðast fyrir alla muni að borða varalit!!! var eitt skiptið svo svangur og hafði gleymt að fá mér að snæða þannig ég kíkti í vasana til að gá hvort ég ætti eitthvað nammi...nema hvað finn ég jú Copper Rosa Sacha Cosmetics varalit! hafði heyrt að þetta væri allt orðið náttúrulegt og þannig eins og með þetta nýja afbrigði af fótavaxi...má éta það og læti...en nei nei...þessi varalitur var nú bara á bragðið eins og...jahh varalitur!!! bara ógeðis bragð af þessu...
þegar ég kom heim þá sendi ég framleiðandum póst og kvartaði undan þessu....
minnir mig á það að ég verð að hætta að fikta í snyrtivörum þegar ég sé þær liggja á glámbekk...maður á ekki að vera að safna hlutum...það er óheilbrigt...